Μια διάσημη τηλεπερσόνα που αναστατώνει την περιοχή του Εστερλέν στη νότια Σουηδία με την απόφασή της να χτίσει ένα συγκρότημα κατοικιών δίπλα στη θάλασσα χωρίς πρόσβαση σε αυτήν βρίσκεται νεκρή, καρφωμένη στο άγαλμα που αγόρασε για να εξευμενίσει την τοπική κοινότητα. Ποιος ήθελε να τη σκοτώσει και γιατί; Ποιος κρύβεται πίσω από τις ανώνυμες καταγγελτικές επιστολές στην τοπική εφημερίδα; Ποιος θέλει να τινάξει στον αέρα την πώληση των κατοικιών και πόσο αποφασισμένος είναι;

Το πρώτο από τη σειρά βιβλίων «Δολοφονίες στο Εστερλέν», όπου εκκεντρικοί χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με το ψυχρό πρόσωπο του θανάτου, μου άρεσε πολύ. Είναι γρήγορο, σχεδόν κινηματογραφικό, τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν σιγά σιγά στη θέση τους, οι χαρακτήρες κρύβουν πράγματα, τα πτώματα αυξάνονται, οι έρευνες και οι ανακρίσεις φέρνουν στο φως νέα στοιχεία και το κίνητρο πίσω από τα εγκλήματα με άφησε με ανοιχτό το στόμα, παρόλο που η λύση βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου, αρκεί να διάβαζα πολύ προσεκτικά κάποιες λεπτομέρειες. Φυσικά και προσπερνούσα τα ονόματα-γλωσσοδέτες (ειδικά η εφημερίδα Cimbrishamnsbladet ήταν ένας εφιάλτης, μέχρι και ο μεταφραστής δεν το μετέγραψε στα ελληνικά!), η γλαφυρότητα των περιγραφών του τοπίου όμως, τα σωστά ψυχογραφήματα και η ενδιαφέρουσα χημεία του πρωταγωνιστικού ντουέτου που αναλαμβάνει την υπόθεση χωρίς ίχνος ερωτισμού ανάμεσά τους κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου ως το τέλος.

Ο Πέτερ Βίνστον είναι επιθεωρητής της αστυνομίας της Στοκχόλμης και προβιβάστηκε στην κεντρική Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών, μετά από μια σημαντική καριέρα και μια σειρά από διαρκείς επιτυχίες στην επίλυση υποθέσεων. Kάποια ανησυχητικά συμπτώματα τον οδηγούν να κάνει εξετάσεις και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα αποφασίζει να ταξιδέψει ως την περιοχή του Εστερλέν για να παρακολουθήσει τους ιππικούς αγώνες της δεκαεξάχρονης κόρης του και να γιορτάσουν τα γενέθλιά της. Εκεί θα τον φιλοξενήσουν η πρώην σύζυγός του και ψυχολόγος, Κριστίνα, και ο νέος της σύζυγος, ο πλούσιος Πόπε Λέβενγιελμ. Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι καλές, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα («Σουηδία γίναμε», το ξέρω, αυτή η φράση μου τριβέλιζε πολλές φορές το μυαλό), άλλωστε όταν κατέρρευσε ο γάμος του Πέτερ με την Κριστίνα την άφησε να πάρει μαζί το παιδί γιατί της είχε περισσότερη εμπιστοσύνη. Η Αμάντα δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά του πατέρα της και μαζί συζητούν πολλές φορές για την υπόθεση.

Στο πλάι του θα βρούμε την Τούβε Έσπινγκ, βοηθό επιθεωρητή στο αστυνομικό τμήμα του Σιμρισχάμν (Χριστέ μου!), η οποία έχει τη φιλοδοξία να κλείσει κάποιες εκκρεμείς υποθέσεις. Η δολοφονία της Γέσι Άντερσον είναι ό,τι πρέπει για κείνη, γι’ αυτό και δυσαρεστείται όταν ο διευθυντής της ζητάει ανεπίσημα τη βοήθεια του έμπειρου Πέτερ, τον οποίο εκείνη θεωρεί πομπώδη και ξιπασμένο ενώ εκείνος τη θεωρεί πικρόχολη και αχάριστη. Η Τούβε διαβλέπει πως αυτή η υψηλής στάθμης υπόθεση θα αποδείξει πως εκείνη είναι το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη θέση και ξεκινάνε μικρές προστριβές, οι οποίες όμως στη συνέχεια θα εξαλειφθούν είτε γιατί εκείνος είναι «σπαθί» και δίκαιος απέναντί της είτε γιατί εκείνη θα καταλάβει πως οι γνώσεις και η εμπειρία του είναι πολύτιμες για την υπόθεση. Και οι δύο διαβλέπουν πως, παρά την ηρεμία του τόπου και την γκλαμουριά των επιφανών κατοίκων, από πίσω κρύβεται κάτι σκοτεινό και δυσοίωνο. Μου άρεσε πολύ η χημεία τους, έχουν δουλευτεί πολύ ως χαρακτήρες ενώ διάφορες μικρές ρεαλιστικές ψηφίδες δείχνουν σωστά πώς κερδίζει ο ένας την εμπιστοσύνη του άλλου. Από την άλλη, γέλασα πολύ με τον τρόπο που επιλέγει να κινείται και να ντύνεται ο Πέτερ, ένας άντρας που μεγάλωσε στην πόλη, μακριά από κάθε ιδέα επαρχίας: «Είχε περάσει σχεδόν μια ολόκληρη όμορφη καλοκαιρινή μέρα τριγυρνώντας μ’ ένα βρώμικο αυτοκίνητο, μαζί με μια πικρόχολη, αχάριστη συνάδελφο, ενώ είχε υποστεί τόσο γαστρονομική όσο και σωματική κακοποίηση» (αυτά παθαίνεις όταν φοράς κομψά ρούχα σε ιπποφορβείο!).

Η Γέσι Άντερσον είναι σκληρή, αδίστακτη, αγενής και ξεσπάει συχνά και αναίτια στη βοηθό της, Έλιν Σίντενβαλ. Γιατί έφυγε από τη Σουηδία και γιατί επέστρεψε; Πώς έχτισε την καριέρα της στην Αμερική; Πώς κατάφερε η Έλιν να παραμείνει στη δούλεψή της μεγαλύτερο διάστημα από τις άλλες βοηθούς; Οι υπόλοιποι κάτοικοι συγκροτούν μια ενδιαφέρουσα κυψέλη υπόπτων, τους οποίους πρωτογνωρίζουμε με αφορμή το πάρτι γενεθλίων της Αμάντα. Το ζεύγος Νίκλας και Ντανιέλα Μούντιγκ, εκείνος παίκτης του χόκεϊ επί πάγου, εκείνη influencer, οι οποίοι κάτι κρύβουν και δε θέλουν την αστυνομία στα πόδια τους όταν ξεκινούν οι έρευνες, ο συνταξιούχος ηθοποιός Γιαν-Έρικ Σέχολμ, ναρκισσιστής και ακίνδυνος και ο σύζυγός του, Άλφρεντ, σχεδιαστής ρούχων που δεν του διαφεύγει τίποτα, οι οποίοι δείχνουν να έχουν πολλά μυστικά, η ιδιοκτήτρια ιπποτροφείου και δασκάλα ιππασίας Σοφί Βραμ είναι ευγενική και φιλική αλλά διπρόσωπη, η επικεφαλής του τοπικού συλλόγου Μάργκιτ Ντίμπλινγκ που έχει την πρωτοκαθεδρία στις διάφορες και διαφορετικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι η υπ’ αριθμόν ένα ύποπτη, ο αστυνομικός διευθυντής της περιοχής και φανατικός μελισσοκόμος Λαρς-Γιόραν Ούλοφσον, ο οποίος διοικεί ένα μικρό αστυνομικό τμήμα με καμιά δεκαριά αστυφύλακες και την Τούβε, μιας και στο Εστερλέν δεν υπάρχουν κατά συρροή δολοφόνοι και ναρκωτικά, είναι μερικοί μόνο από τους υπόπτους που θα δυσκολέψουν την υπόθεση. Η τοπική κοινωνία πιστεύει ακράδαντα πως πρόκειται για ατύχημα κι όσο πιο γρήγορα επιβεβαιωθεί αυτό τόσο το καλύτερο για όλους τους. Γιατί όμως; Τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες αυτής της φιλήσυχης περιοχής; Ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο «Νικολόβιους» που γράφει επικριτικά άρθρα στις εφημερίδες για την αγοραπωλησία της Γέσι Άντερσον; Πόσο καλά γνωρίζει την ιστορία του τόπου του και τι θέλει να καταφέρει με το σάλος που προκαλεί με τα προσεκτικά γραμμένα και απολαυστικά κείμενά του;

«Το άγκιστρο του θανάτου» είναι μια συναρπαστική και ανατρεπτική περιπέτεια με απανωτές εξελίξεις, διαρκείς ανατροπές, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και κλιμακούμενη πλοκή που δε με άφησε σε ησυχία ως το λυτρωτικό τέλος. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο βιβλίο!